Reorganization and restructuring of local government offices were apparent and perhaps continuing as of this writing, following elections last year. As a matter of bureaucratic tradition, it has been observed that padrino system still thrive in many local governments, and it gets worse year after the other. In this line that the Civil Service Commission and other agencies concerned must look into local chief executives and or LGU bodies, with regards to appointments of local government agency officials.
While LCEs enjoyed the privilege to seek and appoint persons worthy of their trust and as per existing rules, I am all the more concerned by the injustices they do in the selection process that goes with the eventual appointment. It has come to my attention, and affected me, the cases of rank and file employees who in their capacities, strived to rose as career officials, and supposedly office managers. But through the system of political appointments, where the selection processes are prone to manipulations and maneuverings, they are by passed or simply cheated. Appointing a career official by virtue of political attachment or reference is uncalled for and a grave insult and injustice to the many deserving ones. This maybe a complicated issue to wit, but in the spirit of fairness and service, I am positive that you are able to address this in your bounds and conduct policy checks. This black area in the bureaucracy simply rots the idea and ideals of good governance and continuously taints the country’s civil service legacy.
Monday, January 28, 2008
DISKURSO NG PAGLALAYAG AT PAMAMAALAM
ni Arjay Garcia
27 Marso 2007 Paanan ng Makiling, UPLB
Isang mapagplayang pakikinig at pamumuhay!
Nalalapit na ang pagtatapos ng pamamalagi ninyo sa UP kasabay ng pagsibol ng muli ng luntiang damo sa Freedom Park upang sumalubong sa inyong pagmartsa. Marahil, ang tunay na dahilan ay upang mas piliin mong manatili sa luntiang damo ng UPLB upang humawan ng talahib o kaya’y diligin ng karunungan ang mga ito, kaysa sa ‘greener pasture’ ng US o Europe.
Ngayon nga’y patapos na ang semestre, kasabay niyong maghahanda ang mga maiiwan pang finalists (required man o hindi) sa paghabol ng tala at hiwaga. Tala para sa mga mag-eexam dahil maaaring nagrebyu sila o hindi, maaaring humiling. Hiwaga ng magkahalong lungkot at saya ng mga tulad ninyong magtatapos.
Sa pagkamit niyo ng inyong diploma, magkakaroon na ng katuparan ang inyong mga pinangarap (sana hindi maging hadlang ang prinsipyo) upang humabi ng panibagong pangarap. Ang mabigyan ng magandang kinabukasan ang inyong pamilya, sarili at nawa’y ang mas nakakarami.
Ang paglalayag na ito ay hindi isahan, katambal niyo ang libo-libong kaluluwang humahabi at tumutupad ng pangarap para sa sarili, pamilya o bayan. Kulang ang pamamalagi niyo sa UPLB kung hindi naitatak sa inyo ang paglubog at pakikisalamuha sa tao—ib’t-iba, maralita o kahit sino pa man. Kung hindi pa kayo handa sa paglalayag sa sinasabing ‘harsh reality’— na nagpapahuwad sa konsepto ng ‘greener pasture’.
Pag-abot sa inyo ng diploma, sana maisaisip ang tunay na kahulugan nito. Hindi ito para ipagyabang o idespley sa eskaparate o isilid sa palad. Ito’y katibayan na maglilingkod sa mas nakakarami, na magsisilbi itong simbolo na pumili tayo ng paninindigan na isusulong at pananatilihin.
Hindi kayo aalis hanggat buhay na buhay ang bawat naraanan niyong damo sa Freedom Park, hanggat nasasagap pa ang hangin ng Makiling, naggat kumakaway at kinakampay ng talulot ng kalachuchi sa c-park, an gpagpapatintero at pagpadyak. Hanggat nasa pahina, dingding at hiwaga ng UPLB ang inyong pagkatao, hanggat sumusulat, humahalaklak, sumusuka, kumakandirit at humahagok kayo, hanggat nariyan pa ang bayag at bagwis ni Pegaraw, saya at sutla ni Mariang Banga at ang metapora at mithiin ni Oble.
Bilang pamamaalam at pagsaludo, isa lamang panambitan;
“Sa loob ng comfort zone ng akademya ay may totoong digmaan. At ang totoong manunulat ay pinapatay. Sa panahon ng ligalig, walang panahon para tumagibang. Walang panahon para manahimik. Walang panahon para magpaumanhin. Dahil lagi’t-lagi ang oras ay panahon ng pagpapasya”.
Maligayang pagtatapos.
*hango sa sipi ng liham pamamaalam ng isang kasama at brod noong graduation
27 Marso 2007 Paanan ng Makiling, UPLB
Isang mapagplayang pakikinig at pamumuhay!
Nalalapit na ang pagtatapos ng pamamalagi ninyo sa UP kasabay ng pagsibol ng muli ng luntiang damo sa Freedom Park upang sumalubong sa inyong pagmartsa. Marahil, ang tunay na dahilan ay upang mas piliin mong manatili sa luntiang damo ng UPLB upang humawan ng talahib o kaya’y diligin ng karunungan ang mga ito, kaysa sa ‘greener pasture’ ng US o Europe.
Ngayon nga’y patapos na ang semestre, kasabay niyong maghahanda ang mga maiiwan pang finalists (required man o hindi) sa paghabol ng tala at hiwaga. Tala para sa mga mag-eexam dahil maaaring nagrebyu sila o hindi, maaaring humiling. Hiwaga ng magkahalong lungkot at saya ng mga tulad ninyong magtatapos.
Sa pagkamit niyo ng inyong diploma, magkakaroon na ng katuparan ang inyong mga pinangarap (sana hindi maging hadlang ang prinsipyo) upang humabi ng panibagong pangarap. Ang mabigyan ng magandang kinabukasan ang inyong pamilya, sarili at nawa’y ang mas nakakarami.
Ang paglalayag na ito ay hindi isahan, katambal niyo ang libo-libong kaluluwang humahabi at tumutupad ng pangarap para sa sarili, pamilya o bayan. Kulang ang pamamalagi niyo sa UPLB kung hindi naitatak sa inyo ang paglubog at pakikisalamuha sa tao—ib’t-iba, maralita o kahit sino pa man. Kung hindi pa kayo handa sa paglalayag sa sinasabing ‘harsh reality’— na nagpapahuwad sa konsepto ng ‘greener pasture’.
Pag-abot sa inyo ng diploma, sana maisaisip ang tunay na kahulugan nito. Hindi ito para ipagyabang o idespley sa eskaparate o isilid sa palad. Ito’y katibayan na maglilingkod sa mas nakakarami, na magsisilbi itong simbolo na pumili tayo ng paninindigan na isusulong at pananatilihin.
Hindi kayo aalis hanggat buhay na buhay ang bawat naraanan niyong damo sa Freedom Park, hanggat nasasagap pa ang hangin ng Makiling, naggat kumakaway at kinakampay ng talulot ng kalachuchi sa c-park, an gpagpapatintero at pagpadyak. Hanggat nasa pahina, dingding at hiwaga ng UPLB ang inyong pagkatao, hanggat sumusulat, humahalaklak, sumusuka, kumakandirit at humahagok kayo, hanggat nariyan pa ang bayag at bagwis ni Pegaraw, saya at sutla ni Mariang Banga at ang metapora at mithiin ni Oble.
Bilang pamamaalam at pagsaludo, isa lamang panambitan;
“Sa loob ng comfort zone ng akademya ay may totoong digmaan. At ang totoong manunulat ay pinapatay. Sa panahon ng ligalig, walang panahon para tumagibang. Walang panahon para manahimik. Walang panahon para magpaumanhin. Dahil lagi’t-lagi ang oras ay panahon ng pagpapasya”.
Maligayang pagtatapos.
*hango sa sipi ng liham pamamaalam ng isang kasama at brod noong graduation
Pagsibol ng Dalandan
Sa bawat pagsilang ng dilawang araw
Naroon nananahan ang damdamin
Marupok, mahina ngunit nangangapa
Sa tuwi-tuwina’y umuusbong, tumitingkad
Isang kaluluwang humahayo sa kawalan
Patuloy ang alimpuyo ng pusong walang pagsidlan
Anupa’t sa makinis na gitling ng animo’y dalanghita
Sumisiksik ang katas; umaalimbuyog; sumisikad
Sa paglaon ng mga saglit
Tanging guhit ng pag-asa ang sa puso’y naukit
Patuloy na humihikbi’t nagbabakasakali
Na sa dako roon di lulubog ang dalandaning sinag
*kinatha noong kalagitnaan ng taong 2007, sa isa sa mga silid sa La Ville habang lango ang isip sa ideya ng dalandaning araw...
Naroon nananahan ang damdamin
Marupok, mahina ngunit nangangapa
Sa tuwi-tuwina’y umuusbong, tumitingkad
Isang kaluluwang humahayo sa kawalan
Patuloy ang alimpuyo ng pusong walang pagsidlan
Anupa’t sa makinis na gitling ng animo’y dalanghita
Sumisiksik ang katas; umaalimbuyog; sumisikad
Sa paglaon ng mga saglit
Tanging guhit ng pag-asa ang sa puso’y naukit
Patuloy na humihikbi’t nagbabakasakali
Na sa dako roon di lulubog ang dalandaning sinag
*kinatha noong kalagitnaan ng taong 2007, sa isa sa mga silid sa La Ville habang lango ang isip sa ideya ng dalandaning araw...
Subscribe to:
Posts (Atom)
